????อ๋อมแอ๋ม ด.ญ.ชลดา ลอดทรง ป.5 โรงเรียนบ้านนาสิงห์ อำเภอศรีวิไล จังหวัดบึงกาฬ เป็นเด็กนิสัยดีขยันเรียน ว่านอนสอนง่าย ตอนเช้าเธอจะให้พ่อมาส่งพร้อมกับหลานๆของเธออีก 2 คน ด้วยรถมอเตอร์ไซพ่วงข้าง และมีจักรยานคู่ใจของเธอโดยสารมาด้วยเสมอ ด้วยความที่เป็นเด็กดี เด็กเก่งครูจึงคัดเลือกให้เข้าประกวดงานวิชาการต่างๆ จนบางครั้งเธอต้องอยู่ซ้อมที่โรงเรียนและกลับบ้านเย็นกว่าปกติ วันนี้ก็เช่นกัน ครูอาสาว่าไม่ต้องให้พ่อกลับมารับเพราะพ่อต้องกรีดยางช่วงนี้หน้าฝนต้องกรีดช่วงเย็นๆ ก่อนที่ฝนจะมา ครูตัดสินใจจะไปส่งเอง ระยะทางจากโรงเรียนถึงที่พักประมาณ 3-4 กิโลเมตรเห็นจะได้เธอปั่นจักรยานนำหน้าครู ครูขับมอเตอร์ไซตามหลัง ด้วยความเป็นห่วงจึงไม่กล้าปล่อยให้กลับเอง เพราะลำพังเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆก็น่าห่วงเหมือนกัน เพราะสองข้างทางที่ผ่านมีทั้งสวนยูคาฯ สวนยางที่หนาทึบ ทุ่งนา ที่กำลังเขียวงาม มีย้านที่ไปอาศัยในสวนยางเป็นระยะๆ ระหว่างทางปั่นจักรยานสังเกตว่าเธอคงจะเหนื่อยเหมือนกัน เทียวหันกลับมามองครูบ่อยๆ เข้าไปในสวนยางที่ร่มครึ้มเพราะเป็นหน้าฝนใบยางปกคลุมแลดูมึดในทันตา มีเสียงต้อนรับจากสุนัขที่พ่อของเธอเลี้ยงไว้ ประมาณ 4-5 ตัว ครูชักลังเล เอาไงดี แต่ก็ค่อยๆขับเข้าไป จนจวนตัวสุนัขทั้งหมด มายืนเห่าตรงหน้าแล้ว เสียงอ๋อมแอ๋มตะโกนมาว่าครูขา ส่งหนูแค่นี้แหล่ะค่ะ แล้วเธอก็ไหว้ลาครูด้วยท่าทางนอบน้อม ครูก็พยักหน้า ได้แค่ถ่ายรูปบ้านของเธอ ที่มีสภาพไม่ต่างกับเถียงนาในสวนยาง สภาพดูเองในรูปนะคะ แล้วครูก็กลับ พร้อมกับความคิดในใจว่าเด็กคนนี้นิสัยดี เรียนดี ทุกอย่างดีหมด สะอาดเรียบร้อย จนที่เรียกว่าเด็กในเมืองบางคนยังไม่ได้ขนาดนี้ เธอลำบากขนาดนี้เธอยังตั้งใจจนเก่งได้ คนที่ไม่พร้อมกลับทำอะไรหลายๆอย่างได้ดี แต่กับคนที่มีพร้อมทุกอย่างกลับขี้เกียจไม่อยากเรียน ฝากดูเด็กคนนี้เป็นตัวอย่างนะคะ ลำบากแค่ไหนแต่ใจสู้ สักวันต้องได้ดี????????ปล.ไม่เคยนั่งพิมพ์บนโทรศัพท์ได้เยอะขนาดนี้
ขอขอบคุณข้อความจาก ครู ครูจอย ขวัญตา บัวทอง
‘>