อาทิตย์อัสดง ณ พุทธวิหาร ภูทอก บึงกาฬ
ทำไมศาลาที่อยู่บนหินก้อนนั้นดูสวยและแปลกตาจังนะ ? ผมเคยมีคำถามนี้ในความคิดเมื่อครั้งยังเด็ก ตอนที่ได้อ่านนิตยสารแนวธรรมะของคุณย่าบนชั้นหนังสือของบ้านสมัยเรียนชั้นประถมศึกษา มีเรื่องหนึ่งที่สะดุดตาสะดุดใจผมเป็นที่สุด คือเรื่องราวของพระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ แห่งวัดภูทอก ในพื้นที่จังหวัดบึงกาฬ ในตอนนั้นผมจำได้ว่ารู้สึกตื่นตาตื่นใจมาก ที่ได้อ่านเรื่องราวที่น่าอัศจรรย์ใจ ได้เห็นภาพที่สวยงามของบันไดไม้ที่ถูกสร้างชิดหน้าผาเวียนรอบเขาสูงขึ้นไปเรื่อยๆเป็นชั้นๆถึง 7 ชั้น มีภาพหนึ่งในภาพประกอบเรื่อง เป็นภาพของศาลาเล็กๆตั้งอยู่บนก้อนหินที่แยกตัวออกไปจากตัวภูทอก ดูช่างน่าประหลาดใจในลักษณะการเกิดขึ้นของหิน รวมถึงน่าประหลาดใจในแรงจูงใจการบรรจงสร้างศาลาขึ้นตรงจุดนั้นได้อย่างเหมาะเจาะลงตัว ซึ่งผมได้แต่เก็บเป็นคำถามไว้ในใจในตอนนั้น และแล้วคำถามในใจในครั้งนั้นก็ได้รับคำตอบในเวลาต่อมาว่า ศาลาหลังนั้นมีชื่อแสนไพเราะว่า พุทธวิหาร ซึ่งมีความหมายว่า สถานที่พักผ่อนของผู้ตรัสรู้ เป็นสถานที่เพื่อการเก็บพระบรมสารีริกธาตุของพระปัจเจกพุทธเจ้า เป็นสถานที่ที่พระอริยะเจ้าหลายองค์มาพักผ่อนและละสังขารที่นี่ ขออธิบายขยายความถึงลักษณะและที่มาของพุทธวิหารแห่งนี้สักนิดนะครับ พุทธวิหาร มีลักษณะสัณฐานแปลกตา มีลักษณะเป็นก้อนหินก้อนใหญ่หนึ่งก้อน แยกตัวออกมาจากตัวภูเขาภูทอก ตั้งอยู่เดี่ยวๆโดยไม่ยึดติดกับส่วนใดของภูเขา เหมือนหินก้อนนี้มีการฉีกแยกออกมาจากภูทอกแต่ยังไม่ร่วงลงพื้นล่างตามแรงโน้มถ่วงของโลก
